 Sarkofag w 2006 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
okolice Prypeci |
| Typ budynku |
powłoka ochronna |
| Architekt | |
| Wysokość całkowita |
105 m |
| Rozpoczęcie budowy |
maj/czerwiec 1986 |
| Ukończenie budowy |
listopad 1986 |
|
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego
| |
|
Położenie na mapie Ukrainy
| |
 51°23′22,39″N 30°05′56,93″E/51,389553 30,099147
| |
Sarkofag elektrowni jądrowej w Czarnobylu (ukr. Чорнобильський саркофаг) – masywna stalowa powłoka ochronna reaktora jądrowego nr 4 w elektrowni jądrowej w Czarnobylu, zbudowana po katastrofie w 1986 w celu zabezpieczenia atmosfery przed promieniowaniem jonizującym. Oficjalną rosyjską nazwą jest „№ 4 укрытие” czyli „schronienie nr 4”. Sarkofag przykrywa 200 ton radioaktywnego korium, 30 ton pyłu i 16 ton uranu i plutonu. Przeprowadzone w 1996 roku badania wykazały, że siła promieniowania wewnątrz konstrukcji wynosi 10 kilorentgenów na godzinę (normalne promieniowanie naturalne w miastach wynosi 20–50 mikrorentgenów na godzinę). Podczas budowy sarkofagu zużyto ponad 400 000 m³ betonu i 7300 ton metalowych elementów.
Bibliografia
- Robert E. Ebel: Chernobyl and its aftermath: a chronology of events. CSIS, 1994. ISBN 978-0-89206-302-4.
- David R. Marples, Yuri Risovanny. Revelations of a Chernobyl Insider. „Bulletin of the Atomic Scientists”. 46 (10), s. 64, 1990. DOI: 10.1080/00963402.1990.11459915.
- David R. Marples. The Decade of Despair. „Bulletin of the Atomic Scientists”. 52 (3), s. 64, 1996-05. DOI: 10.1080/00963402.1996.11456623.
- Janet Wood: Nuclear power: Volume 52 of Power engineer. IET, 2007. ISBN 978-0-86341-668-2.