Scyntygrafia wentylacyjna (ang. ventilation scintigraphy) – badanie scyntygraficzne polegające na ocenie wentylacji płuc po podaniu gazu radioaktywnego. Najczęściej do badania wykorzystuje się ksenon-133 podawany drogą wziewną albo krypton-81m, podawany dożylnie (ocena wentylacji i perfuzji w jednym badaniu). Wysoka cena i trudna dostępność tych gazów sprawia, że często są one zastępowane aerozolami na bazie albumin jak HMPAO znakowanym technetem 99mTc. Skojarzone badanie wentylacyjne i perfuzyjne zwiększa swoistość badania.
Scyntygrafia perfuzyjno-wentylacyjna jest czułym, ale mało swoistym badaniem w rozpoznawaniu ostrej zatorowości płucnej.
Bibliografia
- Bogdan Pruszyński (red.): Radiologia. Diagnostyka obrazowa. Rtg, TK, MR i radioizotopy. Wyd. II unowocześnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 525. ISBN 83-200-2780-2.
- Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2005. ISBN 83-7430-069-8.
