Siedlisko (biologia)

Koziorożec w Parc national de la Vanoise

Siedlisko – zespół czynników abiotycznych (klimatyczno-glebowych), niezależnych od biocenozy, które panują w określonym miejscu, działających na rozwój poszczególnych organizmów, ich populacje lub całą biocenozę. Siedlisko określa warunki istnienia zajmujących je typów zbiorowisk roślinnych i związanych z nimi zgrupowań zwierzęcych. Siedlisko danego gatunku to przestrzeń, w której ten gatunek występuje.

W szerokim rozumieniu równoważnym terminem jest habitat (od łac. habitatus „zamieszkały”).

Wśród siedlisk wyróżnia się:

• siedliska naturalne, czyli pierwotne – siedliska nie zmienione wskutek działalności człowieka,
• siedliska synantropijne, które powstały w wyniku działalności człowieka. Należą do nich m.in.:
  • siedliska ruderalne,
  • siedliska segetalne,
  • siedliska półnaturalne.

Zobacz też

• stanowisko
• siedlisko przyrodnicze
• środowisko
• typ siedliskowy lasu
• biotop

Bibliografia

• Janina Skrzyczyńska, Barbara Gąsiorowska. 2020. Nauka o siedlisku. W: Uprawa roślin. Red. A. Kotecki. Wyd. UP Wroc., Wrocław, t. 1, 49-210. ISBN 978-837717-340-4