Syndrom bitej kobiety (ang. battered woman syndrome), rzadziej zespół maltretowanej żony (ang. battered wife syndrome) – ogólna nazwa różnego rodzaju konsekwencji stosowania przemocy wobec żony.
Rodzaje stosowanej przemocy są różne: fizyczna (bicie), emocjonalna (dokuczanie), seksualna, ekonomiczna (pozbawianie środków do życia).
Podejmowanie interwencji w takich sprawach jest bardzo trudne, ponieważ kobiety nie są skłonne do oficjalnego oskarżania mężów (zależność ekonomiczna, wiara w to, że on się zmieni, zbytnia bierność), zaś mężczyźni usprawiedliwiają się i uzasadniają swoje zachowanie prowokacją ze strony małżonki.
Czynniki predysponujące
- młody wiek żony, jej niskie wykształcenie, brak własnych dochodów (od tych reguł zdarzają się wyjątki)
- mężczyzna mający niski status społeczny, niską potrzebę osiągnięć, wyrażania uczuć
- osobowość ofiary: bierna, masochistyczna, depresyjna, bierno-zależna, niedojrzała, lękowa
- prowokowanie agresji wobec siebie
- wyniesienie takiego wzorca relacji z domu rodzinnego
- przyczyny społeczno-kulturowe: taki wzorzec obowiązuje w niektórych środowiskach
Przyczyny
W wielu wypadkach maltretowanie zaczyna się od pierwszego zajścia kobiety w ciążę. Badacze tłumaczą to frustracją seksualną mężczyzny, zmianą stylu życia rodziny i zachowania żony, niechęcią do posiadania dziecka.
Stadia rozwoju maltretowania
- Drobne konflikty w ciągu tygodni lub miesięcy.
- Wybuch agresji i napięcia trwające do doby. Na tym etapie dochodzi do aktu przemocy.
- Sprawca przejawia skruchę, stara się wynagrodzić swoje zachowanie.
Zapobieganie
- podjęcie kroków prawnych
- rozdzielenie małżonków
- pomoc socjalna
- psychoterapia
Bibliografia
- Zbigniew Lew-Starowicz: Seksuologia sądowa. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2000, s. 187-191. ISBN 83-200-2448-X.
