Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
Wrodzona obojętność na ból z anhydrozą

Wrodzona obojętność na ból z anhydrozą

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Staw Charcota w prawej kończynie dolnej u pacjenta z HSANIV

Wrodzona obojętność na ból z anhydrozą (ang. congenital insensitivity to pain with anhidrosis, CIPA) – rzadka choroba genetyczna należąca do grupy dziedzicznych neuropatii czuciowych i autonomicznych (HSAN), objawiająca się niezdolnością odczuwania bólu, rozróżniania skrajnych temperatur, a także brakiem pocenia się (anhydroza). Choroba została opisana przez Swansona w 1965 roku u dwóch braci z wrodzoną niezdolnością odczuwania bólu, zaburzonym odczuwaniem temperatury i anhydrozą. Gen zaangażowany w schorzenie zidentyfikował zespół Yasuhiro Indo z Uniwersytetu w Kumamoto w 1996 roku.

Epidemiologia

Model wstążkowy białka TrkA

HSAN jest bardzo rzadkim schorzeniem. W USA opisano 84, a w Japonii około 300 przypadków. W wiosce Gällivare w gminie Gällivare na północy Szwecji odnotowano 40 przypadków choroby, aczkolwiek fenotyp u opisanych stamtąd pacjentów jest odmienny (zachowana jest zdolność pocenia się).

Etiologia

Choroba spowodowana jest mutacją w genie NTRK1 w locus 1q21-q22 kodującym receptor kinazy tyrozynowej A (TrkA).

Objawy i przebieg

Dominującymi objawami są niezdolność do odczuwania bólu i pocenia się. Nieodczuwanie bodźców bólowych sprzyja urazom kończyn i jamy ustnej, takim jak kaleczenie języka, dziąseł i warg. Ponadto stwierdza się opóźnienie umysłowe, skłonność do zakażeń, częste złamania kości. Na obraz kliniczny składają się objawy dotyczące wielu układów i narządów:

  • zmętnienie, owrzodzenie, bardzo słabe gojenie, bliznowacenie, neurotroficzność rogówki;
  • przypadkowe urazy i owrzodzenia warg i języka ze względu na zmniejszone czucie;
  • niedociśnienie ortostatyczne z częstoskurczem wyrównawczym;
  • neuropatyczna artropatia;
  • zapalenie szpiku;
  • owrzodzenie i zapalenie kości i szpiku prowadzą do autoamputacji;
  • gruba, rogowaciejąca skóra;
  • wrzody skórne;
  • paznokcie dystroficzne;
  • hipotrichoza skóry głowy;
  • opóźnienie rozwoju;
  • upośledzenie umysłowe;
  • zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego;
  • ból rozproszony (w tym na ból trzewny), nieczułość;
  • niewrażliwość na temperaturę;
  • znacznie zmniejszona ilość małych niemielinowanych włókien nerwowych;
  • utrata włókien współczulnych unerwiających ekrynowe gruczoły potowe;
  • nadpobudliwość u 50% pacjentów;
  • chwiejność emocjonalna u 50% pacjentów;
  • podatność na wściekłość u 50% pacjentów;
  • gorączka, epizodyczna, ciężka;
  • gorączka jest często objawem prezentacji;
  • opóźnione gojenie ran z normalnym układem odpornościowym;
  • zwiększona podatność na skutek poważnych i częstych zakażeń bakteriami Staphylococcus aureus.

Zobacz też

Bibliografia

  • Axelrod FB, Gold-von Simson G. Hereditary sensory and autonomic neuropathies: types II, III, and IV. „Orphanet J Rare Dis”. 2, s. 39, 2007. DOI: 10.1186/1750-1172-2-39. PMID: 17915006. 

Linki zewnętrzne


Новое сообщение