| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Zespół hipereozynofilowy (ang. hypereosinophilic syndrome, HES) – stan chorobowy charakteryzujący się przewlekle, znacznie podwyższoną we krwi obwodowej liczbą granulocytów kwasochłonnych (hipereozynofilia) (≥ 1500 eozynofili/mm³) przez okres przynajmniej 6 miesięcy bez wykrywalnej przyczyny i ze współistnieniem zmian w sercu, układzie nerwowym lub szpiku kostnym.
Epidemiologia
Na HES chorują głównie mężczyźni (90%). W Stanach Zjednoczonych w latach 1971-1982 zanotowano 50 przypadków zespołu hipereozynofilowego.
Objawy
- objawy ogólne
- gorączka
- (nocne) poty
- przewlekłe zmęczenie
- brak apetytu
- spadek masy ciała
- zmiany skórne
- eozynofilowe zapalenie tkanki łącznej
- uszkodzenie serca (zapalenie wsierdzia, kardiomiopatia, skrzepliny wewnątrzsercowe)
- uszkodzenie układu nerwowego (neuropatie, zmiany w mózgu i rdzeniu kręgowym)
- kaszel
- uszkodzenie płuc (nacieki w płucach, zespół niewydolności oddechowej)
- zmiany w obrębie układu pokarmowego
- dolegliwości żołądkowo-jelitowe
- owrzodzenia błon śluzowych
- powiększenie wątroby i śledziony
Leczenie
- prednizon
- prednizon z hydroksymocznikiem
- interferon alfa
- imatinib
