Zgłębnik Sengstakena-Blakemore’a, sonda Sengstakena-Blakemore’a (ang. Sengstaken-Blakemore tube) – rodzaj zgłębnika wprowadzanego do żołądka przez nos lub jamę ustną, w niektórych ośrodkach stosowany do doraźnego hamowania krwawienia z pękniętych żylaków przełyku. Tamponada skutecznie zatrzymuje krwotok, ale u 60% chorych po usunięciu zgłębnika dochodzi do nawrotu krwawienia. Podobnie działa zgłębnik Lintona-Nachlasa.
Zgłębnik wprowadza się do żołądka, a następnie wypełnia balony powietrzem do uzyskania docelowego ciśnienia 30-50 mm Hg. Zgłębnik napina linka z obciążeniem 250-500 g. Tamponada żylaków nie powinna być utrzymywana dłużej niż 24 godziny; po tym okresie wzrasta ryzyko powstania tzw. odleżyn błony śluzowej przełyku, które stają się drugim obok żylaków źródłem krwotoku, niekiedy niemożliwym do opanowania . Inne możliwe powikłanie to przemieszczenie zgłębnika, perforacja przełyku lub żołądka.
Metodę działania zgłębnika zaproponowali w 1950 roku Sengstaken i Blakemore . Tamponadę krwawiących żylaków przełyku opisał już Westphal w 1930 roku.
Linki zewnętrzne
- Treger R. Sengstaken-Blakemore Tube eMedicine (ang.)
