Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

Łuszczycowe zapalenie stawów

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Łuszczycowe zapalenie stawów
arthropatia psoriatica
Ilustracja
Ciężka postać łuszczycowego zapalenia stawów
Klasyfikacje
ICD-10

L40.5
Łuszczyca stawowa

ICD-10

M07.0
Łuszczycowa artropatia z dominującymi zmianami w stawach międzypaliczkowych dalszych

ICD-10

M07.1
Łuszczycowe okaleczające zapalenie stawów

ICD-10

M07.2
Łuszczycowa spondyloartropatia

ICD-10

M07.3
Inne łuszczycowe artropatie

ICD-10

M09.0
Młodzieńcze zapalenie stawów w przebiegu łuszczycy

Łuszczycowe zapalenie stawów, ŁZS – zapalne schorzenie stawów występujące w przebiegu łuszczycy. Należy do spondyloartropatii seronegatywnych. Często rozpoczyna się w obrębie stawów międzypaliczkowych i często dotyczy tylko jednej strony (co odróżnia je od reumatoidalnego zapalenia stawów). W przebiegu choroby we krwi nie pojawia się czynnik reumatoidalny.

Jako pierwszy opisał je Pierre Bazin w 1860; szczegółowo uczynił to Charles Bourdillon w 1888. W 1964 Amerykańskie Towarzystwo Reumatologiczne uznało je za oddzielną jednostkę chorobową.

Objawy i przebieg

  • zapalenie stawów międzypaliczkowych (bliższych i dalszych)
  • zapalenie stawów krzyżowo-biodrowych
  • zapalenie stawów kręgosłupa
  • zapalenie stawów nadgarstkowych (rzadko)
  • zapalenie stawów śródstopno-paliczkowych (rzadko)
  • entezopatia, zapalenie przyczepów ścięgien
  • zapalenie palców (dactylitis)
  • zmiany skórne
  • zmiany paznokciowe
  • zmiany pozastawowe

Postacie kliniczne

Wyróżniono pięć typów ŁZS:

  1. asymetryczna postać nielicznostawowa
  2. postać osiowa
  3. symetryczna postać wielostawowa przypominająca RZS
  4. artropatia paliczków dystalnych
  5. arthritis mutilans

Różnicowanie

Diagnostyka różnicowa ŁZS obejmuje:

Leczenie

W terapii zastosowanie znajdują najczęściej niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz dostawowe iniekcje kortykosteroidów. W ciężej przebiegających przypadkach, gdy choroba dotyka większej liczby stawów, konieczna bywa immunosupresja, najczęściej z użyciem metotreksatu skojarzonego z cyklosporyną. Zarejestrowane też zostały następujące leki biologiczne: infliksymab, adalimumab, etanercept. Prowadzi się badania kliniczne nad innymi lekami biologicznymi, między innymi ustekinumabem (firma Centocor).

Bibliografia

  • Marek Brzosko: Reumatologia kliniczna. Szczecin: Wydawnictwo Pomorskiej Akademii Medycznej, 2007, s. 56–59. ISBN 978-83-89318-84-8.

Новое сообщение