Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

Śmiertelna bezsenność rodzinna

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Choroba prionowa ośrodkowego układu nerwowego BNO
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

A81.9

Śmiertelna bezsenność rodzinna (ang. fatal familial insomnia, FFI) – choroba mózgu dziedziczona autosomalnie dominująco. Mutacja w genie PRNP odpowiedzialna za wystąpienie objawów FFI została wykryta u zaledwie 28 rodzin na świecie. Jeżeli chociaż jeden rodzic jest nosicielem mutacji, u potomstwa istnieje statystycznie 50% ryzyka jej odziedziczenia i rozwoju choroby. Choroba jest nieuleczalna i zawsze prowadzi do śmierci.

Historia

Choroba została po raz pierwszy wykryta przez włoskiego lekarza Ignazio Roitera w 1979 roku, który stwierdził u dwóch kobiet z jednej rodziny zgon spowodowany, jak się zdawało, bezsennością. Historia rodziny wykazała więcej podobnych przypadków. Gdy następny członek tej rodziny zachorował w roku 1984, przypadek ten został dokładnie przeanalizowany, a po śmierci jego mózg został przesłany do Stanów Zjednoczonych w celu przeprowadzenia dalszych badań.

Etiopatogeneza

Pod koniec lat 90. naukowcy wykazali, że śmiertelną bezsenność rodzinną powoduje zmutowane białko zwane prionem (ang. proteinaceus infectious particle), które w swojej strukturze zamiast kwasu asparaginowego posiada asparaginę. Mutacja ta zmienia kształt cząsteczki białka i powoduje zmiany w kształcie kolejnych, zdrowych protein w mózgu. Powoduje to zmiany we wzgórzu, części mózgu odpowiedzialnej między innymi za regulację snu. Rezultatem tego jest bezsenność oraz późniejsze poważniejsze problemy.

Wiek wystąpienia choroby jest różny i rozciąga się od 30. do 60. roku życia (średnio 50.). Zgon następuje zwykle pomiędzy 7. a 36. miesiącem od wystąpienia objawów choroby. Ujawnienie się choroby zależy od konkretnego pacjenta; różni się nawet między członkami tej samej rodziny.

Obraz kliniczny

  1. szybko postępująca bezsenność
  2. zaburzenia autonomiczne
  3. ataksja
  4. zaburzenia endokrynologiczne
  5. mioklonie
  6. objawy piramidowe
  7. demencja

Stadia rozwoju

Choroba ta ma cztery stadia rozwoju:

  1. Pacjent cierpi na nasilającą się bezsenność, skutkującą atakami paniki oraz fobiami.
  2. Halucynacje oraz ataki paniki stają się bardziej zauważalne.
  3. Całkowita niezdolność do snu pociąga za sobą szybką utratę masy ciała pacjenta.
  4. Ostatnią fazą choroby jest demencja, niekontaktowność lub niemota, po której pacjent umiera.

Leczenie

Nie jest znane żadne skuteczne postępowanie wobec FFI. Nadzieje naukowców leżą w – jak dotąd nieskutecznej terapii genowej. Tradycyjne leki na bezsenność nie przynoszą żadnych rezultatów.

Linki zewnętrzne


Новое сообщение