Świniowate

Świniowate

Suidae
J.E. Gray, 1821
Przedstawiciel rodziny – dzik euroazjatycki (Sus scrofa)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Nadrząd	kopytne
Rząd	Cetartiodactyla
Podrząd	świniokształtne
Rodzina	świniowate
Typ nomenklatoryczny
Sus Linnaeus, 1758
Synonimy
EurodontinaJ.E. Gray, 1873
Podrodziny
5 podrodzin (w tym 4 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Świniowate (Suidae) – rodzina dużych, lądowych ssaków parzystokopytnych z rzędu Cetartiodactyla.

Występowanie

W warunkach naturalnych świniowate występują w Europie, Azji (najliczniej) i Afryce. Dziki zostały z powodzeniem introdukowane w Ameryce i Australii.

Charakterystyka

Świniowate są dużymi ssakami o masywnej budowie, wydłużonej głowie i krótkiej szyi. Charakteryzują się obecnością zagiętych ku górze i na zewnątrz dużych, górnych kłów oraz niespotykaną u innych kopytnych owalną chrząstką w pobliżu końca pyska.

Największe osobniki osiągają długość ciała ponad 2 m (bez ogona), przy masie ciała ponad 300 kg. Do największych gatunków należy dzik europejski i nieco mniejsza od niego świnia leśna. Najmniejsze mają ok. 55 cm długości. Samce świniowatych nazywane są odyńcami, samice lochami, a młode warchlakami. Odyńce są większe i cięższe od loch. Młode są zwykle dwubarwne.

Świniowate żyją od 7 do 24 lat. Są wszystkożerne. Często niszczą uprawy polowe w poszukiwaniu bulw. Większość dzikich gatunków to zwierzyna. Świnia domowa ma bardzo duże znaczenie gospodarcze.

Systematyka

Do rodziny Suidae zalicza się jedną podrodzinę grupującą wszystkie żyjące współcześnie świniowate:

• Suinae J.E. Gray, 1821 – świnie

Wyróżniono też kilka wymarłych podrodzin:

• Cainochoerinae Pickford, 1995
• Hyotheriinae Cope, 1888
• Listriodontinae P. Gervais, 1859
• Tetraconodontinae Lydekker, 1876

Opisano również kilka wymarłych rodzajów nie sklasyfikowanych z żadnej z podrodzin:

• Hemichoerus Filhol, 1882 – jedynym przedstawicielm był Hemichoerus lamandini Filhol, 1882
• Kachchhchoerus Bhandari, Pickford & Tiwari, 2015 – jedynym przedstawicielm był Kachchhchoerus salinus (Pilgrim 1926)
• Kenyasus Pickford, 1986
• Paradoxodonides Strand, 1943 – jedynym przedstawicielm był Paradoxodonides inermis (Filhol, 1890)

Kladogram rodziny Suidae (bez taksonów wymarłych):

Uwagi

Bibliografia

• Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.brak strony w książce
• Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.brak strony w książce
• Fox, D. and P. Myers: Suidae. (On-line), Animal Diversity Web, 2000. [dostęp 2008-04-26]. (ang.).