Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

Amisulpryd

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Amisulpryd
enancjomery amisulprydu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C17H27N3O4S

Masa molowa

369,48 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały krystaliczny proszek

Identyfikacja
Numer CAS

71675-85-9

PubChem

2159

DrugBank

DB06288

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

N05AL05

Amisulpryd, amisulpiryd (łac. amisulpridum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny o właściwościach atypowego neuroleptyku, stosowany w leczeniu schizofrenii, dystymii oraz lekkiej i umiarkowanej depresji.

Mechanizm działania

Amisulpryd charakteryzuje się dużym powinowactwem do receptorów dopaminowych D2 i D3. W dużych dawkach lek silnie blokuje receptory D2 postsynaptyczne w układzie limbicznym. Amisulpryd, stosowany w mniejszych dawkach, blokuje presynaptyczne receptory D2 i D3, czego efektem jest uwalnianie dopaminy i tak zwane odhamowanie. Te nietypowe własności amisulprydu tłumaczą skuteczność leku zarówno w przypadku zaostrzenia schizofrenii, jak i w przypadku łagodzenia negatywnych objawów, takich jak obniżenie nastroju i spowolnienie.

W odróżnieniu od klasycznych neuroleptyków, amisulpryd nie powoduje katalepsji wynikającej z działania w strukturach układu limbicznego i nie wywołuje nadwrażliwości receptorów D2. Nie wpływa również na receptory α-adrenergiczne, histaminowe H1 czy muskarynowe. Amisulpryd wykazuje działanie antagonistyczne wobec receptorów serotoninowych typu 5-HT7.

Farmakokinetyka

Amisulpryd wchłania się z przewodu pokarmowego w dwóch fazach. Pierwsza ma miejsce około godziny po podaniu, druga – 3–4 godziny później. Maksymalne stężenie we krwi uzyskiwane jest po fazie drugiej. Pokarm bogaty w węglowodany obniża wchłanianie amisulprydu, a tym samym wpływa na parametry farmakokinetyczne leku. Biodostępność preparatu wynosi 48%. Lek słabo wiąże się z białkami osocza, nie podlega też praktycznie żadnym przemianom metabolicznym, dlatego nie jest konieczna modyfikacja dawki w przypadku chorych na niewydolność wątroby. Amisulpryd nie kumuluje się w organizmie. Okres półtrwania wynosi około 12 godzin. Lek wydalany jest w postaci niezmienionej głównie z moczem, należy więc zmniejszyć dawkę u chorych z niewydolnością nerek. Lek praktycznie nie jest usuwany w trakcie hemodializy.

Wskazania

Amilsupryd stosowany jest w leczeniu przewlekłej oraz ostrej schizofrenii, zarówno z objawami pozytywnymi (urojenia, omamy, zaburzenia procesów myślowych), jak i z objawami negatywnymi (zobojętnienie uczuciowe, autyzm, wycofanie emocjonalne).

Przeciwwskazania

Ostrzeżenia specjalne

  • Stosowanie amisulprydu, jak również innych neuroleptyków, może prowadzić do wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego. W takim przypadku należy bezzwłocznie przerwać podawanie leku.
  • Amisulpryd powoduje wydłużenie odstępu QT, zależne od dawki. Może to sprzyjać występowaniu zaburzeń rytmu serca, szczególnie torsade de pointes. Przed rozpoczęciem leczenia amisulprydem należy przeprowadzić wywiad lekarski, by wykluczyć czynniki sprzyjające występowaniu tych zaburzeń serca, a mianowicie:
  • Chorzy na padaczkę powinni być pod szczególną obserwacją, gdyż amisulpryd obniża próg padaczkowy.
  • Podobnie jak inne neuroleptyki, amisulpryd u osób w podeszłym wieku wywoływać może spadki ciśnienia tętniczego krwi oraz nadmierne uspokojenie.
  • U chorych cierpiących na chorobę Parkinsona amisulpryd, podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, może nasilać objawy choroby. W takiej sytuacji nie jest wskazane stosowanie amisulprydu, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.
  • W przypadku wystąpienia zespołu pozapiramidowego wywołanego stosowaniem neuroleptyków nie należy stosować agonistów dopaminergicznych. Zalecane jest stosowanie leków cholinergicznych.

Interakcje

Stosowanie amisulprydu z:

zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca, w tym torsade de pointes. Jeżeli to możliwe, nie należy podawać tych leków razem z amisulprydem. Jeżeli nie – w trakcie leczenia należy kontrolować odstęp QT.
Podczas leczenia amisulprydem nie należy przyjmować etanolu, ze względu na nasilenie działania sedatywnego leku.
Przyjmowanie amisulprydu z lekami hipotensyjnymi zwiększa ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego.
Leki działające hamująco na układ nerwowy (pochodne morfiny, barbiturany, benzodiazepiny, antydepresanty o dodatkowym działaniu uspokajającym, leki antyhistaminowe I generacji, baklofen, talidomid, pizotyfen) nasilają takie samo działanie amisulprydu.
Leki z grupy agonistów dopaminergicznych (amantadyna, entakapon, lizuryd, selegilina, ropinirol, chinagolid, pramipeksol, pirybedyl, kabergolina, bromokryptyna, pergolid, apomorfina, z wyjątkiem lewodopy) nie powinny być stosowane łącznie z amisulprydem, ze względu na wzajemny antagonizm. W przypadku chorych na chorobę Parkinsona zaleca się jednak podawanie amisulprydu i agonistów dopaminergicznych w najmniejszych skutecznych dawkach leczniczych, aż do momentu wycofania amisulprydu lub leków przeciwparkinsonowych. Wycofywanie to powinno przebiegać stopniowo, gdyż nagłe odstawienie leku może spowodować wystąpienie złośliwego zespołu neuroleptycznego.

Działania niepożądane

Występują ze średnią częstotliwością i rzadko mają na tyle nasiloną postać, by konieczne było przerwanie leczenia. Do najczęściej występujących objawów niepożądanych można zaliczyć:

  • bezsenność, pobudzenie, niepokój
  • objawy pozapiramidowe (występują rzadziej w przypadku stosowania amisulprydu u chorych z przewagą negatywnych objawów schizofrenii)
  • hiperprolaktynemię
  • zwiększenie masy ciała.

Znacznie rzadziej występują:

Preparaty

Amisulpryd dostępny jest w postaci tabletek lub tabletek powlekanych.

Uwagi

Bibliografia


Новое сообщение