Inhibitory TNF – leki hamujące działanie czynnika martwicy nowotworów, który jest częściowo odpowiedzialny za proces zapalenia. TNF bierze udział zarówno w autoimmunologicznych jak i immunozależnych chorobach takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, zapalna choroba jelit (np. choroba Crohn'a, wrzodziejące zapalenie jelita grubego), łuszczyca oraz astma oporna na leczenie farmakologiczne. W leczeniu tych schorzeń stosowane są właśnie inhibitory TNF. Leczenie inhibitorami TNF wiąże się z licznymi efektami ubocznymi – mogą powstawać chłoniaki, dochodzi do zwiększonej podatności na infekcje, może wystąpić zastoinowa niewydolność serca oraz choroba demielinizacyjna. Pojawiać się również mogą systemowe efekty uboczne.
Przykłady inhibitorów TNF
Do inhibitorów TNF należą leki z grupy przeciwciał monoklonalnych, talidomid i jego pochodne, pochodne ksantyny oraz niektóre związki halucynogenne:
- leki z grupy przeciwciał monoklonalnych:
- infliximab (Remicade)
- adalimumab (Humira)
- certolizumab pegol (Cimzia)
- golimumab (Simponi)
-
talidomid (Immunoprin):
- lenalidomid (Revlimid)
- pomalidomid (Pomalyst)
- pochodne ksantyny:
- agoniści receptora serotoninowego (5-HT):
- DOI (2,5-dimetoksy-4-jodoamfetamina)
- TCB-2
- LSD
- LA-SS-Az
Inhibitory TNF występujące naturalnie
TNF lub efekty jego działania mogą być tłumione przez kilka związków występujących naturalnie. Należą do nich:
- kurkumina
- katechiny (występujące w zielonej herbacie)
- CBD
- związki występujące w jeżówce purpurowej (Echinacea purpurea)
