Metronidazol
|
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
2-metylo-5-nitro-1H-imidazolo-1-etanol
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
farm.
|
łac. metronidazolum
|
inne
|
Entizol
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C6H9N3O3
|
Masa molowa
|
171,16 g/mol
|
Wygląd
|
biały lub żółtawy krystaliczny proszek
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
443-48-1
|
PubChem
|
4173
|
DrugBank
|
DB00916
|
SMILES
|
CC1=NC=C(N1CCO)[N+](=O)[O-]
|
|
InChI
|
InChI=1S/C6H9N3O3/c1-5-7-4-6(9(11)12)8(5)2-3-10/h4,10H,2-3H2,1H3
|
InChIKey
|
VAOCPAMSLUNLGC-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
A01AB17, D06BX01, G01AF01, J01XD01, P01AB01, A02BD08, A02BD03, A02BD02
|
Stosowanie w ciąży
|
kategoria B
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
dożylnie, doustnie, doodbytniczo, miejscowo
|
|
Metronidazol (łac. metronidazolum) – należący do chemioterapeutyków lek z grupy pochodnych nitroimidazolu. Wykazuje działanie pierwotniakobójcze oraz bakteriobójcze wobec drobnoustrojów beztlenowych.
Stosowany w zakażeniach pierwotniakami: Entamoeba histolytica, Trichomonas vaginalis i Giardia lamblia oraz w zakażeniach bakteriami beztlenowymi, a także Helicobacter pylori i Gardnerella vaginalis. Stosuje się go też przeciwko nużeńcom Demodex folliculorum i Demodex brevis, jednak skuteczność takiej terapii jest niska – 10%.
Spektrum działania
Mechanizm działania
Mechanizm działania metronidazolu i innych pochodnych 5-nitroimidazolu związany jest z redukcją grup nitrowych, co prowadzi do powstania pochodnych cytotoksycznych (reaktywne rodniki). Formy zredukowane powstają wewnątrz komórek przy udziale ferrodoksyny – białka transportującego elektrony występującego jedynie w organizmach z metabolizmem beztlenowym lub ubogim w tlen.
Zredukowana forma leku działa na drobnoustrojowy DNA, powodując przerwanie łańcucha i śmierć komórki.
Wskazania
Oprócz zastosowania w leczeniu zakażeń pierwotniakowych metronidazol jest szeroko stosowany w zakażeniach z udziałem bakteryjnej flory beztlenowej (w skojarzeniu z antybiotykami β-laktamowymi lub aminoglikozydowymi).
Przeciwwskazania
- poważne i czynne choroby OUN
- choroby układu krwiotwórczego
- ciężkie zaburzenia czynności wątroby
Metronidazol, według Klasyfikacji FDA ryzyka stosowania leków w czasie ciąży, należy do kategorii B. Oznacza to, że w badaniach na zwierzętach nie wykazano jego szkodliwego działania dla płodu, jednak wpływ na ciążę człowieka nie jest potwierdzony w badaniach klinicznych. W związku z tym metronidazol jest przeciwwskazany w I trymestrze czasu ciąży.
Działania niepożądane
- brak łaknienia
- metaliczny posmak w ustach
- nudności, wymioty
- zapalenie języka
- odczyny alergiczne:
- bóle i zawroty głowy
- objawy padaczkopodobne
- leukopenia
- czasem obwodowe neuropatie
- potencjalne działanie mutagenne
- zapalenie szyjki macicy lub pochwy wywołane drożdżakami (przy stosowaniu dopochwowym)
- plamienie z pochwy
- po podaniu dożylnym może wystąpić zapalenie żyły
Dawkowanie
Dawkę ustala lekarz. Wysokość dawki i czas kuracji zależy od typu i nasilenia infekcji.
Tabletki w leczeniu rzęsistkowicy u kobiet i mężczyzn 250 mg rano i wieczorem (jednocześnie leczenie dopochwowe). W rzęsistkowicy cewki moczowej 2000 mg jednorazowo łącznie z leczeniem miejscowym.
W zakażeniach beztlenowcami i w stanach przed i pooperacyjnych 750 jednorazowo, a następnie 500 mg co 8 godzin.
Tabletki dopochwowe stosuje się przez 10 kolejnych dni – 1 tabletka na noc. Lek można stosować w czasie miesiączki.
Czopki stosuje się doodbytniczo – dorośli – 1 czopek 1000 mg co 8 godzin; dzieci od 2-5 roku życia 250 mg dziennie; dzieci od 6–12 lat 375 mg dziennie.
Profilaktycznie na 24 godziny przed zabiegiem 2000 mg jednorazowo. Po zabiegu 250 mg 3 razy dziennie przez 7 dni.
Już po paru dniach następuje wyraźna poprawa zdrowia, nie oznacza to jednak, że można zakończyć kurację. W celu uniknięcia nawrotu infekcji należy przepisaną przez lekarza kurację doprowadzić do końca.
Zastrzyki wykonuje wyłącznie służba zdrowia, która udziela bliższych informacji o leku.
Preparaty
-
preparaty proste:
-
preparaty złożone:
Bibliografia
- Indeks leków Medycyny Praktycznej 2006. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2006, s. 429. ISBN 83-7430-060-4.
A01: Preparaty stomatologiczne
A01AA – Preparaty zapobiegające próchnicy
|
|
A01AB – Leki przeciwinfekcyjne i odkażające do stosowania miejscowego w jamie ustnej
|
|
A01AC – Kortykosteroidy do miejscowego stosowania w jamie ustnej |
|
A01AD – Inne leki do miejscowego stosowania w jamie ustnej |
|
D06: Antybiotyki i chemioterapeutyki
D06A – Antybiotyki do stosowania zewnętrznego |
|
D06B – Chemioterapeutyki do stosowania zewnętrznego |
|
G01: Ginekologiczne leki przeciwzakaźne i antyseptyczne
G01A – Leki przeciwzakaźne i antyseptyczne (bez połączeń z kortykosteroidami) |
G01AA – Antybiotyki |
|
G01AB – Związki arsenu |
|
G01AC – Pochodne chinoliny |
|
G01AD – Kwasy organiczne |
|
G01AE – Sulfonamidy |
|
G01AF – Pochodne imidazolu |
|
G01AG – Pochodne triazolu |
|
G01AX – Inne leki przeciwinfekcyjne i antyseptyczne |
|
|
J01: Leki przeciwbakteryjne do stosowania wewnętrznego
J01A – Tetracykliny
|
|
J01B – Chloramfenikole
|
|
J01C – Antybiotyki β-laktamowe: penicyliny
|
J01CA – Penicyliny o szerokim spektrum działania |
|
J01CE – Penicyliny wrażliwe na β-laktamazę |
|
J01CF – Penicyliny oporne na β-laktamazę |
|
J01CG – Inhibitory β-laktamazy |
|
J01CR – Połączenia penicylin z inhibitorami β-laktamazy |
|
|
J01D – Pozostałe antybiotyki β-laktamowe: cefalosporyny, monobaktamy i karbapenemy
|
J01DB – Cefalosporyny I generacji |
|
J01DC – Cefalosporyny II generacji |
|
J01DD – Cefalosporyny III generacji |
|
J01DE – Cefalosporyny IV generacji |
|
J01DF – Monobaktamy |
|
J01DH – Karbapenemy |
|
J01DI – Inne cefalosporyny |
|
|
J01E – Sulfonamidy i trimetoprym
|
J01EA – Trimetoprim i jego pochodne |
|
J01EB – Sulfonamidy o krótkim czasie działania |
|
J01EC – Sulfonamidy o średnim czasie działania |
|
J01ED – Sulfonamidy o długim czasie działania |
|
J01EE – Połączena sulfonamidów z trimetoprymem i jego pochodnymi |
|
|
J01F – Makrolidy, linkozamidy i streptograminy
|
J01FA – Makrolidy |
|
J01FF – Linkozamidy |
|
J01FG – Streptograminy |
|
|
J01G – Aminoglikozydy
|
J01GA – Streptomycyny |
|
J01GB – Inne aminoglikozydy |
|
|
J01M – Chinolony
|
J01MA – Fluorochinolony |
|
J01MB – Inne |
|
|
J01R – Połączenia leków przeciwbakteryjnych |
J01RA – Połączenia leków przeciwbakteryjnych |
|
|
J01X – Inne leki przeciwbakteryjne |
J01XA – Antybiotyki glikopeptydowe |
|
J01XB – Polimyksyny
|
|
J01XC – Antybiotyki o budowie steroidowej |
|
J01XD – Pochodne imidazolu |
|
J01XE – Pochodne nitrofuranu |
|
J01XX – Inne |
|
|
P01: Leki przeciwpierwotniakowe
P01A – Leki przeciw pełzakowicy i innym chorobom pierwotniakowym |
P01AA – Pochodne hydroksychinoliny |
|
P01AB – Pochodne nitroimidazolu |
|
P01AC – Pochodne dichloroacetamidu |
|
P01AR – Związki arsenu |
|
P01AX – Inne |
|
|
P01B – Leki przeciwmalaryczne
|
P01BA – Pochodne aminochinoliny |
|
P01BB – Biguanidy |
|
P01BC – Metanalochinoliny |
|
P01BD – Diaminopirymidyny |
|
P01BE – Artemizynina i pochodne |
|
P01BF – Artemizynina i pochodne w połączeniach |
|
P01BX – Inne |
|
|
P01C – Leki przeciw leiszmaniozie i trypanosomozie
|
P01CA – Pochodne nitroimidazolu |
|
P01CB – Związki antymonu |
|
P01CC – Pochodne nitrofuranu |
|
P01CD – Związki arsenu |
|
P01CX – Inne |
|
|