| ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C13H8Cl2N2O4 |
|||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
327,12 g/mol |
|||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | ||||||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||||||
| DrugBank | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | ||||||||||||||||||||||||
| ATC | ||||||||||||||||||||||||
Niklozamid – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwpasożytniczy w leczeniu zakażenia tasiemcem – tasiemcem nieuzbrojonym, tasiemcem uzbrojonym, brudzogłowcem szerokim oraz tasiemcem karłowatym.
Mechanizm działania
Niklozamid hamuje wytwarzanie ATP u pasożytów oraz wywiera wpływ na metabolizm węglowodanów. Ponadto powoduje wzrost wrażliwości tasiemców na enzymy proteolityczne.
Działania niepożądane
Sporadycznie występują dolegliwości żołądkowo-jelitowe.
Stosowanie
Podaje się jednorazowo w dawce 2 g. W inwazji wywołanej T. solium po 2 godz. od podania niklozamidu należy zastosować lek przeczyszczający, ponieważ nie wywołuje on obumarcia jaj tasiemców, które mogłyby przedostać się do krwiobiegu i spowodować rozwój wągrzycy.
Preparaty
- Devermin (Chinoin)
- Radeverm (Germed)
- Teniarene (Amsa)
- Trédémine (Bellon)
- Yomesan (Bayer)
Bibliografia
- Ernst Mutschler, Gerd Geisslinger: Farmakologia i Toksykologia Mutschlera. MedPharm, 2010. ISBN 978-83-60466-81-0.
- Jan Kazimierz Podlewski: Leki współczesnej terapii. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1989, s. 419. ISBN 83-200-0943-X.
