Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

Zespół Takayasu

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Zespół łuku aorty (zespół Takayasu)
arteriitis Takayasu
Ilustracja
Angiogram ukazujący zapalenie tętnic Takayasu.
Klasyfikacje
ICD-10

M31.4
Zespół łuku aorty [zespół Takayasu]

Badanie DSA z podaniem kontrastu do prawej tętnicy szyjnej wewnętrznej uwidacznia tętniaka dalszego odcinka A1 tętnicy mózgu przedniej u 18-miesięcznego dziecka z zapaleniem tętnic Takayasu

Zespół Takayasu (choroba Takayasu, zapalenie tętnic Takayasu, zapalna postać zespołu łuku aorty, choroba bez tętna, łac. arteriitis Takayasu, ang. Takayasu's arteritis) – zapalna choroba naczyń tętniczych o średnim i dużym kalibrze, mogąca zajmować każdą tętnicę, ale najczęściej przebiegająca z objawami zajęcia naczyń łuku aorty. Jest zaliczana do chorób układowych, najczęściej pojawia się u młodych kobiet i związana jest z predyspozycją genetyczną w zakresie układu HLA - do jej rozwoju predysponuje HLA-DR2, MB1 (w Japonii) i HLA-DR4, MB3 (w USA).

Historia

Okładka Kitsuo-Idan autorstwa Rokushu Yamamoto (po lewej) i podobizna Yamamoty (po prawej)

Zmiany oczne w przebiegu choroby zostały opisane po raz pierwszy u 22-letniej pacjentki przez japońskiego oftalmologa Mikito Takayasu. Takayasu przedstawił swój opis na 12. Kongresie Japońskiego Towarzystwa Oftalmologicznego w Fukaoka, 1 kwietnia 1908 roku. Katsutomo Onishi i Tsurukichi Kagoshima obecni na tym samym spotkaniu donieśli o braku tętna na nadgarstku u osób z podobnymi zmianami ocznymi.

Prawdopodobnie chorobę opisano w ojczyźnie Takayasu już wcześniej. W 1830 roku Rokushu Yamamoto opublikował książkę Kitsuo-Idan (co oznacza „Zapisy medyczne z mojego prywatnego szpitala pod dużym drzewem pomarańczowym”). Yamamoto przedstawił przypadek 45-letniej kobiety która zgłosiła się do niego z wysoką gorączką. Rok później pacjentka nie miała tętna na prawej tętnicy promieniowej i bardzo słaby puls na jednoimiennej tętnicy po lewej stronie. Yamamoto zaznaczył, że na kończynach dolnych tętno było zachowane. Po jedenastu latach prowadzenia chorej przez Yamamoto, pacjentka zmarła.

Objawy i przebieg

Objawy ogólne

Mogą występować na wiele miesięcy przed pojawieniem się objawów miejscowych:

  • gorączka
  • bóle i zawroty głowy
  • osłabienie
  • ziębnięcie, drętwienie palców
  • zaburzenia widzenia
  • nocne poty
  • bóle stawowe
  • brak apetytu i utrata masy ciała

Objawy miejscowe

Są zależne od lokalizacji zajętej tętnicy. Objawy miejscowe (w zależności od częstości występowania):

Objawy chorobowe mogą rozwijać się powoli lub wystąpić nagle.

Diagnostyka

  • podwyższenie OB
  • brak tętna na tętnicy objętej procesem chorobowym
  • angiografia wykazuje zmianę zwężającą naczynie tętnicze

Rozpoznanie

Kryteria klasyfikacyjne choroby Takayasu (według American College of Rheumatology, 1990). Do rozpoznania wystarcza 3 z 6 punktów:

  1. Początek choroby w wieku < 40 lat
  2. Chromanie którejkolwiek kończyny, zwłaszcza górnej
  3. Osłabienie tętna na tętnicy ramiennej
  4. Różnice pomiędzy wartościami ciśnienia tętniczego na obu kończynach górnych > 10 mmHg
  5. Szmer słyszalny nad tętnicą podobojczykową lub aortą brzuszną
  6. Nieprawidłowy arteriogram (zwężenie aorty, zwężenie lub zamknięcie jej głównych odgałęzień lub proksymalnych tętnic kończyn; zmiany o charakterze odcinkowym lub ogniskowym).

Klasyfikacja

Rozróżnia się cztery typy choroby Takayasu, z których najczęściej występuje typ III:

  • typ I (Shimizu-Sano) (objawy niedokrwienia mózgu z powodu zmian w łuku aorty)
  • typ II (Kimoto) (nadciśnienie tętnicze z powodu zmian w tętnicach nerkowych lub aorcie)
  • typ III (Inada) (zmiany w aorcie powyżej i poniżej przepony - łączy cechy typu I i II)
  • typ IV (z którym zwykle współistnieją zmiany w ścianie aorty lub jej odgałęzień odpowiadające typom I-III)

Różnicowanie

Chorobę należy różnicować z:

Powikłania

Niektóre powikłania zespołu Takayasu to:

  • niedokrwienny udar mózgu
  • utrata wzroku
  • nadciśnienie płucne (w przypadku zajęcia tętnic płucnych)
  • nadciśnienie tętnicze (w przypadku zajęcia tętnic nerkowych)
  • niedomykalność zastawki aorty
  • niewydolność krążenia.

Leczenie

Nie ma skutecznego leczenia przyczynowego. Zwykle stosuje się kortykosterydy w dawkach w przeliczeniu na prednizon rzędu 40–60 mg. W razie nieskuteczności tego leczenia podaje się dodatkowo cyklofosfamid. Opisywane są też próby leczenia metotreksatem (brak długotrwałej obserwacji), innymi lekami immunosupresyjnymi (azatiopryna, cyklosporyna, mykofenolan mofetylu) oraz zabiegami udrażniającymi naczynia – angioplastyka, zespolenia omijające.

Rokowanie

Ze względu na brak w pełni skutecznego leczenia rokowanie jest niepomyślne.

Bibliografia

  • Medycyna wewnętrzna. Repetytorium dla studentów i lekarzy. Gerd Herold (red.). Wyd. wyd. IV. PZWL, 2005. ISBN 83-200-3380-2.
  • Włodzimierz Januszewicz, Franciszek Kokot (red.) Interna Tom I - III. PZWL 2005 ISBN 83-200-3249-0
  • Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Andrzej Szczeklik (red.), Jerzy Alkiewicz, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, ISBN 83-7430-031-0, OCLC 830805120.
  • Gail S. Kerr et al. Takayasu Arteritis. „Annals of Internal Medicine”. 11. 120, s. 919-929, 1994. 
  • Johnston SL et al. Takayasu arteritis: a review. „J Clin Pathol”. 55, s. 481-486, 2002. 
  • Numano F. Takayasu's arteritis. „Lancet”. 356, s. 1023–5, 2000. 
  • Numano F. The story of Takayasu arteritis. „Rheumatology (Oxford)”. 41. 1, s. 103-6, 2002. PMID: 11792888. 
  • Liapis C.D.(chief editor). Vascular surgery. Springer. s.643

Linki zewnętrzne


Новое сообщение