Acinetobacter

Acinetobacter baumannii

Acinetobacter baumannii
Systematyka
Domena	bakterie
Typ	proteobakterie
Klasa	gammaproteobakterie
Rząd	Pseudomonadales
Rodzina	Moraxellaceae
Rodzaj	Acinetobacter
Nazwa systematyczna
Acinetobacter Brisou & Prévot 1954

Acinetobacter – rodzaj bezwzględnie tlenowych bakterii Gram ujemnych, względnie chorobotwórczych, mogących wywoływać zakażenia szpitalne. Wchodzą one w skład mikroflory fizjologicznej skóry i śluzówki jamy nosowo-gardłowej. Acinetobacter nie wytwarza rzęsek ani przetrwalników. Kolonie układają się w pałeczki. Podczas intensywnego wzrostu, w fazie stacjonarnej przyjmują kształt ziarniaków.

Hodowla

Wzrost następuje w ciągu 18 do 24 godzin na agarze z krwią (kolonie małe i średnie, wypukłe, bezbarwne) oraz na agarze czekoladowym w warunkach tlenowych i optymalnej temperaturze 33-35 °C.

Biochemiczne cechy diagnostyczne

Bakterie z rodzaju Acinetobacter posiadają następujące biochemiczne cechy diagnostyczne

• oksydazo ujemne,
• katalazo dodatnie,
• laktozo dodatnie,
• maltozo ujemne,
• fuktozo ujemne,
• sacharozo ujemne.
• brak redukcji azotanów do azotynów.

Rodzaj Acinetobacter dzieli się na gatunki glukozo dodatnie (zdolne do rozkładu glukozy) (np. A. baumannii) oraz niezdolne do oksydacji glukozy (np. A. lwoffi, i A. haemolyticus). Bakterie z tego rodzaju nie wytwarzają indolu ani H₂S.

Czynniki zjadliwości

Głównymi czynnikami zjadliwości bakterii z tego rodzaju są:

• otoczki,
• fimbrie należą do rzadkości.
• białka błony zewnętrznej,
• endotoksyna (lipopolisacharyd),
• enzymy: esterazy, lipazy.

Zakażenia

Jak wspomniano wyżej, najczęściej są to zakażenia szpitalne:

• zapalenia płuc, zwłaszcza u pacjentów korzystających z respiratora,
• zakażenia skóry i tkanek miękkich,
• zakażenia układu moczowego,
• zapalenia ośrodkowego układu nerwowego np. opon mózgowo-rdzeniowych.

Leczenie zakażeń

Cały rodzaj jest oporny na penicyliny. Lekami z wyboru wobec szczepów wieloopornych jest tygecyklina lub karbapenemy połączone z sulbaktamem.

Wybrane gatunki

• Acinetobacter baumannii
• Acinetobacter calcoaceticus
• Acinetobacter lwoffii
• Acinetobacter ursingii.
• Acinetobacter haemolyticus

Bibliografia

• Podstawy Mikrobiologii Lekarskiej. PZWL, Warszawa 1979. Praca pod redakcją Leona Jabłońskiego. ISBN 83-200-0181-1. Strona 283 oraz 277
• Mikrobiologia. Elsevier, Wrocław 2011. Patrick R. Murray, Ken S. Rosenthal, Michael. A. Pfaller. ISBN 978-83-7609-294-2. Strona 331