Chlorek rtęci(I)

Chlorek rtęci(I)

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. dichlorek dirtęci Inne nazwy i oznaczenia Stocka chlorek rtęci(I) farm. łac. hydrargyrum chloratum, Hydrargyrum chloratum mite, hydrargyri subchloridum inne pot., kalomel, daw. chlorek rtęciawy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Hg 2Cl 2
Masa molowa	472,09 g/mol
Wygląd	biały lub żółtawobiały, ciężki, miałki proszek, bez smaku i zapachu
Minerały	kalomel rodzimy
Identyfikacja
Numer CAS	10112-91-1
PubChem	24956
InChI InChI=1S/2ClH.2Hg/h2*1H;;/q;;2*+1/p-2 InChIKey ZOMNIUBKTOKEHS-UHFFFAOYSA-L
Właściwości Gęstość 7,16 g/cm³; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie praktycznie nierozpuszczalny: 0,004 g/kg (25 °C) w innych rozpuszczalnikach praktycznie nierozpuszczalny w etanolu i eterze dietylowym Temperatura sublimacji 383 °C Punkt potrójny 525 °C
Budowa Typ hybrydyzacji i VSEPR sp – liniowa Moment dipolowy 0 D
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła Niebezpieczeństwo Zwroty H H301, H312, H315, H319, H335, H410 Zwroty P P261, P273, P280, P301+P310, P302+P352+P312, P305+P351+P338 Numer RTECS OV8740000 Dawka śmiertelna LD50 210 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)
Podobne związki
Inne aniony	bromek rtęci(I), jodek rtęci(I)
Inne kationy	chlorek rtęci(II)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	S01AX01
Farmakokinetyka Działanie przeciwgrzybicze
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania miejscowo

Chlorek rtęci(I), pot. kalomel, Hg
2Cl
2 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i rtęci na I stopniu utlenienia.

W temperaturze 400 °C lub pod wpływem światła (wówczas powoli czarnieje) ulega dysproporcjonowaniu na rtęć i chlorek rtęci(II):

Hg
2Cl
2 ⇄ Hg + HgCl
2

Zastosowanie

• środek antyseptyczny do zwalczania grzybów, owadów i chwastów
• barwienie porcelany (domieszka do złotej farby)
• środek przeczyszczający w weterynarii
• wyrób elektrod kalomelowych (stosowanych stosunkowo rzadko ze względu na toksyczność związku)
• w pirotechnice

Zastosowanie w medycynie

Ze względu na wysoką toksyczność, stosowany był bardzo rzadko w dermatologii (w wyjątkowych przypadkach), w leczeniu zewnętrznym zmian kiłowych oraz kłykcin – maść 30–33%, trądziku i niektórych innych chorób skóry w stężeniach mniejszych 10–20%.

Dawniej stosowany był do leczenia kiły. Pomimo tego, że ze względu na słabą rozpuszczalność w wodzie jego toksyczność jest mniejsza niż chlorku rtęci(II)), jest on na tyle szkodliwy, że jego stosowanie mogło doprowadzić do śmierci pacjenta.