Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

Neomycyna

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Neomycyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C23H46N6O13

Masa molowa

614,64 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

1404-04-2

PubChem

8378

DrugBank

DB00994

Klasyfikacja medyczna
ATC

A01 AB08
A07 AA01
B05 CA09
D06 AX04
J01 GB05
R02 AB01
S01 AA03
S02 AA07
S03 AA01

Neomycyna – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, naturalny antybiotyk zaliczany do grupy antybiotyków aminoglikozydowych produkowany przez Streptomyces fradiae. Głównie stosowany zewnętrznie, rzadko w postaci doustnej. Z przewodu pokarmowego wchłania się w ok. 3%, a nie jest stosowany parenteralnie ze względu na toksyczność.

Działa bakteriostatycznie i bakteriobójczo na bakterie Gram-ujemne oraz niektóre Gram-dodatnie. Mechanizm działania neomycyny, podobnie jak innych aminoglikozydów, polega na blokowaniu syntezy białek bakteryjnych. Antybiotyk ten wiąże się nieodwracalnie z miejscem A rybosomu, uniemożliwiając bakterii włączanie nowych aminokwasów do powstającego białka. Działanie jest uzależnione od wniknięcia leku do wnętrza komórki bakteryjnej, w którym znajdują się rybosomy.

Spektrum działania obejmuje:

  • gronkowce (z wyjątkiem szczepów opornych na metycylinę);
  • pałeczki Enterobacteriaceae (zwłaszcza Klebsiella spp., Enterobacter spp., Proteus indolo-dodatni), Escherichia coli, Klebsiella, Haemophilus influenzae, Shigella, Pseudomonas;
  • prątki np. Mycobacterium tuberculosis (odporne na streptomycynę).

Nie działa na Pseudomonas aeruginosa i Streptococcus spp.

Wskazania:

  • zakażenia skóry, aparatu ochronnego oka, uszu (zwłaszcza wywołane przez gronkowce np. czyraczność, liszajec zakaźny);
  • przygotowanie do zabiegu chirurgicznego na jelicie.

Przeciwwskazania:

Nie zaleca się długotrwałej terapii ze względu na możliwe działanie alergizujące (osutka), selekcję szczepów opornych i toksyczność leku.

Historia

Neomycynę odkrył w 1949 roku mikrobiolog Selman Waksman i jego student Hubert Lechevalier. Do lecznictwa wprowadzona w 1952 roku przez firmę farmaceutyczną Lundbeck.

Bibliografia


Новое сообщение