Przewlekła zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna (ang. chronic inflammatory demyelinating poliradiculoneuropathy) – przewlekła choroba autoimmunologiczna powodująca demielinizację pni nerwowych, korzeni i splotów nerwowych.
Występowanie
Choroba występuje rzadko, pojawia się najczęściej w 4. dekadzie życia. Do tej pory opisano jej wystąpienie przy następujących chorobach:
- powikłania poszczepienne
- po zakażeniach (np. wirusowe zapalenie wątroby B
- AIDS
- nowotwory złośliwe
- nadczynność tarczycy
- cukrzyca
- kolagenozy
- miastenia
- kłębuszkowe zapalenie nerek
Objawy i rozpoznanie
Objawy choroby rozwijają się powoli, w przeciągu tygodni, najczęściej miesięcy. Stopniowo pojawiają się następujące objawy:
- niedowład
- parestezje
- zniesienie odruchów głębokich
Choroba ma przebieg przewlekły z zaostrzeniami i okresami poprawy klinicznej. Czasami ma charakter nawrotowy.
Rozpoznanie ustala się na przebiegu klinicznego oraz badań dodatkowych;
- EMG wykazuje zwolnienie szybkości przewodzenia, wydłużenie latencji, brak fali F.
- badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, w którym stwierdza się podwyższenie ilości białka
Leczenie
W leczeniu stosuje glikokortykosteroidy w dawkach w przeliczeniu na prednizon 1 - 1,5 mg/kg/dobę. Opisywane są też przypadki stosowania plazmaferezy. W przypadkach opornych stosuje się azatioprynę, cyklofosfamid lub cyklosporynę A
Rokowanie
Choroba ustępuje całkowicie w 40% przypadków, w 50% pozostawia niewielkie ubytki neurologiczne.
Bibliografia
- "Choroby wewnętrzne" pod red. A. Szczeklika, str. 1953 ISBN 83-7430-069-8
